Buurtmaaltijd al vier jaar een heerlijke traditie

Van links naar rechts: Dino, Liesbeth, Tanja, Richard en Jelle

In 2014 kookte werkbegeleider Tanja Schmitz met zeven mensen van woonlocatie Veldvliegerweg de eerste buurtmaaltijd in wijkcentrum De Oude Kolk in Zaandam. Zij had niet kunnen vermoeden dat haar initiatief vier jaar later een instituut in de wijk zou zijn.

Tanja: ‘De eerste maanden kwamen meer cliënten dan buurtbewoners. De groep eters groeide gestaag tot ongeveer 30 mensen, waarvan de helft uit de buurt. De Oude Kolk werd echter een beetje afgelegen en donker gevonden. We vonden in buurthuis De Kolk in de Rosmolenwijk een prima alternatief. Hier wonen veel ouderen en andere mensen die graag mee-eten. Het succes groeide met de week. Er is steeds meer interactie tussen buurtbewoners en Leviaanbewoners.’ Tegen vrijwilliger kok en cliënt Richard: ‘Twee weken geleden kregen jullie een staande ovatie!’

Richard: ‘Vier gangen hadden we toen. Toen we hier kwamen, zaten we al snel op 35 eters. Inmiddels  zijn dat er 50, waarvan 10-15 bewoners en de rest buurtbewoners. We gaan goed om met het budget, twee weken geleden hadden we een diner en nu doen we weer een buffet.’

Tanja: ‘Op een gegeven moment werd het lichamelijk te zwaar en kwam woonbegeleider Jelle Janse mij, Richard en Liesbeth helpen. Ze pakten het professioneel aan en schaften koksbuizen aan, lieten Dino uitserveren en Liesbeth de kas beheren en de mensen ontvangen. Deze verplichting leggen zij zichzelf op en daar gaan zij verantwoordelijk mee om.’

Jelle: ‘Omdat de groep en dus ook de inkomsten steeds toenamen, kregen we de mogelijkheid om vaker andere en luxere dingen te maken. Maar niemand kan tegen Tanja’s erwtensoep op!’

Richard: ‘Een drukke avond compenseert een rustige. We maken een potje en je kunt voor 3 euro per persoon best veel doen, hoor! Het is ook gewoon fijn dat je voor een grote groep kookt, dat geeft gewoon veel meer mogelijkheden. Je kunt alles groot inkopen.’

Jelle kookt

Zijn jullie kok?

Richard: ‘Nou, van beroep ben ik meubelmaker. Ik heb wel vier jaar in de horeca gewerkt, vanuit een  vakantiebaantje en kreeg ik vrij snel een vast contract. Ik vind het heel leuk om te doen en heb heel veel praktijkervaring. Ik heb voor 100 man gekookt. Ik had ook wel plezier in meubelmaken, maar stoorde me aan de werktijden.’

Wil je niet meer in een ‘echt’ restaurant koken?

Richard: ‘Op zich wel, maar wel drie dagen, niet fulltime. Ik ga ook wat voor mezelf beginnen dus dan is het goed om een basisinkomen te hebben. Het is wel lastig dat ik liever niet in het weekend werk. Daarnaast kook ik ook nog voor De Boed, dus de vraag is even ‘wanneer?’.

Jelle, je bent begeleider, hoe is dit zo gekomen?

Jelle: ‘Ik ben kok geweest en vind het ook nog steeds leuk. Als ik dan de kans krijg om dat te combineren met mijn huidige werk, ga ik daarvoor. Ik werk nu acht jaar bij Leviaan, hiervoor bij Amberhout. Met Tanja kon ik mijn kookvaardigheden aanspreken.’ Tegen Richard: ‘Wat ben je toch aan het doen?’

Richard: ‘Nummertjes maken, voor de bingo na het eten. Ik heb ook een bingomolen mee.’

Jelle gaat verder: ‘Het is gewoon hartstikke leuk. Het is een samensmelting geworden vanuit meerdere hoeken en dat is te gek. Bewoners, personeel, vrijwilligers uit de wijk, van het wijkcentrum, mensen komen eten, afwassen, spullen brengen. Cliënten waarvan je het een jaar geleden nooit had verwacht, wassen af na afloop. Gewoon fantastisch. En het is gezellig, die keukensfeer is heerlijk. Lekker slap ouwehoeren.’

Tanja: ‘Vertel nog eens over je laatste stunt!’

Jelle: ‘De Albert Heijn bij de Pannenroodstraat heeft twee keer de boodschappen betaald. Dat kan helaas niet meer, maar nu mogen wij gratis bij een andere Albert Heijn producten ophalen die over datum (dreigen te) raken.’

Richard: ‘Dat is goed voor het milieu én voor onze creativiteit, want we moeten het doen met wat ze ons aanbieden. Zo bepalen we op het laaste moment wat we maken. Maar ik heb nóg een idee. Ik wil alle tafels een opdracht geven: de ene tafel regelt vlees of vis, de andere zorgt voor groente en weer een ander iets van aardappels, rijst of pasta. Of iedereen brengt een ding en dan maken wij er iets van. En dan hoeven ze niets te betalen! Nee, wij zijn nog lang uitgekeken op de buurtmaaltijd!’  

Reacties op de buurtmaaltijd

Vrijwilligers

• Ik vond het erg dat de buurtmaaltijd na het eten afgelopen was. Ik dacht, daar is een mouw aan te passen. Nu spelen we na het eten spelletjes met steeds meer mensen.
• Het is heel gezellig, vrijblijvend en er komt geen geld aan te pas. En het mooie is: ik krijg zomaar allerlei artikelen die we als prijsjes weggeven!
• Tot nu vind ik het leuk en ik kan het goed aan. Ik ontmoet andere mensen en herken gezichten van toen ik op de veldvliegerweg woonde.  
• Het is hier wat losser, niet zoals in een restaurant. Alhoewel sommigen dat wel denken.
• Wat ik ook leuk vind is dat ik spontaan kan meehelpen.
• Het eten is goed, soms is het niet mijn smaak, maar vaak neem ik m’n petje voor ze af.
• Hierdoor is ook ontstaan dat ik nu maatje ben voor twee bewoonsters. Een andere bewoonster is weer met mij meegegaan toen ik naar het ziekenhuis moest. Zo leer je elkaar kennen en helpen. Ook kom ik zo nu en dan op de Veldvliegerweg naar de soeplunch.

Gasten

• Wij komen voor de gezelligheid.
• Ik heb hier heel veel mensen leren kennen.
• Het is altijd gezellig en meestal erg lekker. Als iemand er niet is dan missen we diegene. We hebben daar belangstelling voor en leven met elkaar mee.
• We zijn aan deze tafel wel met mekaar bezig. We weten waarom men wel of niet komt.
• Ik eet thuis alleen, dat is niet erg maar dit is wel erg gezellig.
• Gezellig, een wijntje buiten de deur smaakt beter dan thuis.
• In gezelschap eten, daar geniet je meer van.
• Wij zijn heel blij met Richard en de andere vrijwilligers.
• Wij vinden dat de vrijwilligers zo nu en dan wel wat extra’s mogen ontvangen.