Nieuws
Informatieavond en speeddate voor potentiële leerlingen en stagiaires
Valentijnsdagactie: verrassing voor je geliefde
Tweede autisme steunpunt in de Zaanstreek!
Steunpunt Enkhuizen 2.0: nieuwe look, vertrouwde sfeer
Rookvrije organisatie
Topmiddag voor 300 cliënten en medewerkers
Open dag bij Steunpunt Enkhuizen op 3 december!
BovenJan Naasten NHN is nu online
Cliëntendag 2024: we gaan bowlen, darten, poolen en lekker eten!
Eelco helpt Alex zijn bikepackingdroom waar te maken
Nieuwsberichten 2025
Nieuwsberichten 2024
Nieuwsberichten 2023
Nieuwsberichten 2022
Nieuwsberichten 2021
Een verslaving overwin je samen
De komende weken kijken we aan de hand van actuele thema’s terug op het afgelopen jaar. Omdat Leviaan dit jaar 35 jaar bestaat, plaatsen we die onderwerpen in de tijd.
Ervaringsdeskundigen kregen de afgelopen 35 jaar een steeds belangrijker rol in de zorg- en welzijnssector. Tien jaar geleden kwam de eerste ervaringsdeskundige bij Leviaan in dienst. Inmiddels werken er acht ervaringsdeskundigen bij ons, en het aantal groeit. Zo maakte Kevin Jansen als cliënt een enorme omslag en werkt hij sinds kort bij ons als vrijwilliger met als doel ervaringsdeskundig begeleider te worden.
Kevin dronk en blowde vanaf zijn 14e en was mede daardoor een man van twaalf ambachten, dertien ongelukken. ‘Je kunt het zo gek niet verzinnen of ik heb het gedaan. Ik begon in het jongerentheater als acteur, ben politieagent geweest, facilitair en logistiek medewerker, gastheer op het nationaal lucht- en ruimtevaartlaboratorium, intercedent, bloemist en koffieshopmedewerker. Uiteindelijk werkte ik in een kroeg in Amsterdam, waar ik naast de alcohol aan de coke raakte. Ik verloor daardoor mijn baan en mijn huis en vertrok naar Den Helder, waar ik aan de slag kon als grondwerker. Helaas sloeg een collega me in elkaar, waarna ik langdurig in kunstmatig coma lag. Toen ik ontwaakte, was ik niet te handhaven. Het ziekenhuispersoneel was zelfs bang voor me.’
Waar kon je naartoe?
‘Ik belandde op de afdeling palliatieve zorg van de Jellinekkliniek. Daar krabbelde ik langzaam op. Ik riep voor twee jaar een rechterlijke machtiging uit over mezelf, de schuldhulpverlening werd opgestart en ik vond een huisje in Edam. Je zou denken: eind goed, al goed… maar ik ging weer gebruiken. Ik had om de week politie aan de deur, want ik draaide keiharde house en ik had geen geld dus ging ik zelfs aan de spiritus.’
Wanneer kwam het keerpunt?
‘Ik denk dat mijn bovenbuurvrouw me aanmeldde bij Leviaan. Het was zo’n puinhoop: ik had alleen een doorgezakte bank en een televisie. Het enige wat ik deed, was naar de supermarkt voor hondenvoer en drank. In die situatie maakte ik kennis met mijn eerste begeleider van Leviaan. Ik was niet eens in staat om iets te drinken aan te bieden.’
Hoe ging de begeleiding?
‘Niet goed en dat kwam door mij; ik ben een monster als ik drink! Ik was niet toegankelijk, kon niet normaal communiceren, was altijd boos en dacht het allemaal zelf te kunnen. Als ik een stok had om mee te slaan, dan deed ik dat. Maar toen kwamen Debbie en Céline. Zij drongen wél tot mij door, door te luisteren en standvastig te blijven. Als ik me slecht gedroeg, kwamen ze steeds terug. Ze zetten me subtiel en zorgvuldig aan het denken. Want je moet mij niks opleggen, dan gaan mijn hakken in het zand.’
Wat bereikten Debbie en Céline?
‘Debbie was de stille kracht in de begeleiding en zij en Céline hadden korte lijntjes met elkaar, de thuiszorg, politie en de gemeente. Onze samenwerking ontwikkelde zich zo positief, dat ik me vrijwillig liet opnemen en medicatie nam tegen drank. Céline zorgde voor thuiszorg na mijn opname, zodat ik onder toezicht die pillen nam. Zo raakte ik abstinent. Vervolgens wist ik niet wat ik met mezelf aan moest. Ik was behoorlijk in de war door het nuchter zijn. Het was nog steeds een rotzooi thuis en ik deed de hele dag niks. Nou zat ik in het verleden wel eens aan de speed, dus ik dacht: ik ga speed halen! Dat had ik nodig om mijn nieuwe nuchtere leven op te starten.'
Raakte je toen verslaafd aan de speed?
‘Nee hoor, ik schroefde mijn speedgebruik al snel terug en ging in overleg met – en enigszins aangestuurd door – mijn begeleiders naar de AA, de CA (Cocaïne Anonymous) en de Zelfhelp Buitenveldertgroep. Ik haalde mijn basiscursus ervaringsdeskundigheid en deed de WRAP-cursus, wat ik echt iedereen aanraad!’
Hoe gaat het nu met je?
‘Goed. Laatst gaf ik op de VU voorlichting aan artsen in opleiding over op welke signalen en trucs van alcoholisten zij moeten letten. En ik heb eindelijk een vriendin de asielkosten voor mijn honden terugbetaald, uit de tijd dat ik opgenomen was. Dit had ik nooit bereikt zonder mijn begeleiders Céline, Julie, Debbie, Rober en Ghislaine. Ook Bureaudienst wil ik bedanken voor hun geduld. Je doet het voor jezelf, maar iedereen heeft mij gemotiveerd, van A tot Z. En daadwerkelijk nuchter zijn, tegen dat gevoel en besef kan echt geen enkel middel tegenop. Ik ben tot de bodem geraakt en daar zelfs doorheen gezakt, om er vervolgens uit te klimmen door die ene helpende hand. Dankjewel allemaal.’
Wil je iets meegeven aan de lezer?
‘Jij bent zelf de baas. Ken het verschil tussen een terugval en een uitglijder. Na een uitglijder is echt niet alles verpest. Geef niet op, herpak jezelf. Schaam je niet en wees eerlijk. Deel je kwetsbaarheid, dan kunnen anderen je helpen. Toen ik stopte, kwam alles op mijn pad… zelfs de relatie met mijn hond is verbeterd. Als ik het kan, kan jij het zeker.’
Reactie ervaringsdeskundig begeleider Sydney van Esveld
'In het verhaal van Kevin vallen een aantal zaken positief op. De begeleiding heeft in de eerste periode vooral veel geluisterd en is niet gaan duwen en trekken aan iemand die er op dat moment (nog) niet aan toe was. Eerst verbinding maken is essentieel om de grip niet te verliezen. En inderdaad: een uitglijder hoort nu eenmaal bij het herstel. Wanneer de begeleiding hier teleurgesteld op reageert, is de kans groot dat een cliënt denkt: ‘Zie je nou wel, het lukt mij toch niet, ik kan net zo goed door blijven gaan’. Of zoals in het verhaal van Kevin staat beschreven: dan gaan de hakken in het zand.
Wat ook opvalt is dat de intrinsieke motivatie meer en meer bij hem naar voren trad. Juist op zo’n moment is het een kwestie van doorpakken voor de begeleiding. Zoals contact bewerkstelligen tussen eventuele ketenpartners en de cliënt. In dit geval de verslavingszorg. Echter, zonder de intrinsieke motivatie bij de cliënt zelf begin je als begeleiding weinig tot niets. Hoe hard het soms ook aanvoelt, maar soms moet iemand eerst de bodem echt raken om te kunnen inzien dat het zo niet langer door kan gaan.'
Klik hier om meer te lezen over 35 jaar Leviaan.