Teams in Zwaag in gesprek met naastbetrokkenen

Zowel in het trainingscentrum als op de kern van wooncirkel Zwaag vonden afgelopen weken informatieavonden plaats voor naastbetrokkenen.

Wooncirkel Zwaag

Persoonlijk begeleider Frank de Loos kwam vorig jaar als laatste bij het wooncirkelteam, dat de laatste jaren toch al veel wisselingen kende. ‘Ik kreeg bij de eerste ontmoeting met naastbetrokkenen vaak de vraag: ‘Blijf jij wel?’ Hoog tijd dus om onszelf voor te stellen en een nieuwe start te maken met de naasten. Na afloop begrepen ze dat we hun feedback en samenwerking nodig hebben voor de beste zorg!’

Hoe was de opkomst?
‘Die viel een beetje tegen: ongeveer een derde van de cliënten was vertegenwoordigd. Het doel van de avond was om ieders rol en verantwoordelijkheid te schetsen, en wat we op de locatie allemaal doen. Na een inleiding van manager Jasper, hield de voorzitter van de LCR een zeer aansprekende toespraak. Hij maakte de mooie metafoor dat een LCR er niet voor kan zorgen dat iemand in Barcelona kan voetballen, maar dat ze wel een geschikt uitje kunnen regelen. Iedereen was onder de indruk hoe ontspannen en welbespraakt hij dat deed.’

Wat voor vragen werden gesteld?
‘Vooral praktische vragen: wanneer we weer op pad gaan met de cliënten bijvoorbeeld. We lopen als team wel tegen krapte aan en dan schieten dat soort extraatjes erbij in. Dat vinden de naasten moeilijk te bevatten. Toen we benoemden dat dat lastig is met de bezetting, boden de naasten hun hulp aan met rijden of begeleiding. Heel mooi dat ze zich door de bijeenkomst meer betrokken en verantwoordelijk voelen.’

Kwam de samenwerking tussen naaste, cliënt en begeleider nog aan bod?
‘Niet tijdens deze avond, maar ik besteed er altijd aandacht aan bij de kennismaking met een nieuwe cliënt. Maar niet alle naasten zijn in staat om te helpen omdat ze met hun eigen kwetsbaarheid worstelen. Zo deden we voorheen zaken met een moeder, maar nu de zus bij de avond was, bleek zij veel meer open te staan voor onze ideeën. Nu betrekken we zus dus meer in het contact en het plan. Zo doe je met zo’n bijeenkomst weer nieuwe contacten op die helpen bij het herstel en maak je de drempel kleiner voor verder contact.’

Trainingscentrum West-Friesland

Ook trainingscentrum West-Friesland organiseerde een naastenbijeenkomst, gezien de doelgroep een avond met vooral ouders, zussen en belangrijke anderen. Zo was er een werkgever aanwezig die erg belangrijk was voor een jongere. Persoonlijk begeleider Ivonne Visser kijkt er positief op terug: ‘Er kwamen bijna twintig mensen! Top om te zien dat er zoveel betrokkenheid was.’

Wat viel je tijdens de avond op?
‘Dat sommige naastbetrokkenen het idee hebben dat zij niet genoeg weten over de doelen van hun naaste. Jongeren blijken hierover naar het thuisfront vaak anders te communiceren dan wat er werkelijk gebeurt op het trainingscentrum. Wij zijn geen doorgeefluiken maar ouders blijken behoefte te hebben aan meer overlegmomenten. Dit kunnen zij natuurlijk zelf initëren, maar ze lijken toch op ons initiatief te wachten. Dus het is mooi dat meerdere ouders zich tijdens de bijeenkomst realiseerden dat zij hiervoor ook zelf actie mogen nemen. We hebben bovendien als team afgesproken om sneller, binnen 1 maand na de start op het trainingscentrum, een afspraak in te plannen met ouders en daar een structureel vervolg op te geven. We maken afspraken met de betrokken naasten om de samenwerking goed op elkaar af te stemmen en hierbij zoveel mogelijk de regie bij de jongeren te laten. Wij zullen de jongeren ondersteunen in het betrekken van hun naastbetrokken bij hun coachingstraject. De afspraken die hierover gemaakt worden, leggen we vast in de netwerkcirkel. Dit zijn onze speerpunten voor 2023.’

Twee dochters van Ellen Deelstra wonen op het trainingscentrum: ‘Deze informatieavond was voor mij de eerste keer en ik vond het heel goed om erbij te zijn. De presentatie over de werkwijze was interessant. Tijdens de gesprekken met de persoonlijk begeleiders kwam de methodiek nooit zo ter sprake. Voor mijn meiden is de Krachtenaanpak de juiste weg. Andere naasten stelden er meer vragen bij. Zo vroegen ze of het niet te snel gaat voor de jongeren, of ze niet teveel zelf moeten doen en of er geen lijntje met de ggz moest zijn. Maar ik vind het belangrijk dat de vraag uit de jongeren zelf komt, die zelfredzaamheid wordt goed opgebouwd in het trainingscentrum.’

Kwam jullie rol als naasten in de begeleiding ter sprake?
‘We hebben het erover gehad, maar het moeilijke is dat sommige jongeren niet willen dat hun naasten betrokken worden. Dan is het extra belangrijk dat wij tijdens zo’n naastenavond worden geïnformeerd. De vriendin van mijn oudste dochter was mee en was goed voorbereid, zij stelde veel vragen. Ik vond het bijzonder om haar betrokkenheid mee te maken. Er was ook wat onderling contact tussen de naasten; iedereen heeft zijn eigen verhaal maar je hebt ook veel met elkaar gemeen en dan is het fijn die ervaringen te delen. We spraken de wens uit om wat vaker zoiets te organiseren.’