Kevin enthousiast over zijn samenwerkingsgroep: ‘Geef het ook een kans!’

De omgeving heeft een grote invloed op het ontstaan van psychische kwetsbaarheden en het herstel ervan. Leviaan werkt daarom in de Zaanstreek in een pilot met samenwerkingsgroepen die helpen bij het behalen van twee korte- en twee lange termijndoelen. Daarvoor werken we samen met het informele netwerk, de (geestelijke) gezondheidszorg en het sociaal domein.

Kevin kwam in behandeling bij het Fact in Wormerveer. ‘Ik wou graag meer zelfstandigheid. Beschermd wonen bij Leviaan was een mooie oplossing, omdat op mezelf wonen nog een stap te ver was. Ik mocht een van de eerste samenwerkingsgroepen samenstellen. Ik ben erg enthousiast omdat het veel toevoegt aan de ondersteuning en ik hoop dat anderen het ook een kans geven!’

Hoe bevalt het op jezelf wonen?
‘Het gaat me eigenlijk heel goed af. Het eerste jaar was vooral wennen en een nieuwe structuur vinden. Ik woonde hiervoor met mijn vader. Na het overlijden van mijn moeder werd onze band nog hechter. Als je dan losgekoppeld wordt, dan is dat wel vreemd. Maar we bellen elkaar dagelijks, ik zie hem elk weekend en hij komt wekelijks eten.’

Hoe ziet jouw samenwerkingsgroep eruit?
‘De groep bestaat uit mijn vader, de casemanagers van het Fact, mijn persoonlijk begeleider bij Leviaan en ikzelf natuurlijk. Ik vroeg ook twee vriendinnen maar de een had net haar moeder verloren en de ander was op dat moment niet in de gelegenheid. Toch hebben ze los van de samenwerkingsgroep een belangrijke rol in mijn leven. Ik praat met ze als ik ergens mee zit, dat steunt me ook enorm.’

Hoe ging de eerste bijeenkomst?
‘Dat vond ik wel spannend. Als voorzitter bereidde ik de sessie voor met mijn persoonlijk begeleider: wat wil ik bespreken, wat zijn mijn doelen? Iedereen gaf aan wat zij voor mij kunnen betekenen bij het behalen van die doelen. We waren er eigenlijk best snel doorheen! Inmiddels ben ik helemaal gewend aan mijn rol als voorzitter.’

Kun je iets vertellen over je doelen?
‘Ik slikte teveel slaapmedicatie en mijn begeleider stelde voor om een slaapdagboek bij te houden. Dat gaf het nodige inzicht in hoe frequent ik medicatie gebruikte en het motiveerde me om het vol te houden als ik bijvoorbeeld langere tijd zonder medicatie had geslapen. Inmiddels is mijn record 36 goede nachten achter elkaar, zonder slaappil. Naast het dagboek speelden goede voeding en buiten bewegen een grote rol, omdat ik ook mijn conditie wilde verbeteren. Daar was ik al volop mee bezig. De behandeling voor dwang die ik bij het Fact volgde, hielp ook tegen mijn dwang rondom het slapen.’

Hoe hielp je samenwerkingsgroep daarbij?
‘Via mijn woonassistente van Leviaan kwam ik in contact met sportcoach Leander. Met hem kickboks ik nu wekelijks. Ik bouw daarmee conditie, spieren en weerbaarheid op. Het doet me goed om samen met Leander stap voor stap mijn grens op te zoeken en er soms overheen te gaan. Misschien schuift Leander wel een keer aan bij de samenwerkingsgroep.’

Sluiten er vaker mensen eenmalig aan?
‘Ik nodig regelmatig mensen uit om op een deelgebied met me mee te denken. Zo kwam iemand van het Sociaal Wijkteam erbij toen mijn beschikking verlengd moest worden. En de psychiater van het Fact sloot een keer aan toen het beter ging met slapen.’

Wat geef je anderen mee?
‘Ik voelde me eerst bezwaard om mensen uit mijn omgeving te vragen, omdat ik niemand wilde belasten met mijn problemen. Ik weet nu dat iedereen zelf beslist hoeveel hij bijdraagt en dat mensen het juist fijn vinden om te helpen. En anders zeggen ze gewoon nee. Ik hoop dat anderen het een kans geven. Ook als ze gewend zijn om te werken met het oude begeleidingsplan. Dat mensen met mijn doelen meedenken voegt veel toe: in plaats van dat je elke week een afspraak hebt met een ander, heb je nu iedereen bij elkaar. Zij horen dingen die ze anders niet zouden horen en ze vullen elkaar aan. Zo heeft iedereen er iets aan.’