Met vertrouwen contact maken

Al meer dan vijftien jaar maakt Maretty er elke dinsdag een feestje van op het Steunpunt in Enkhuizen. Zij heeft dan ook een grote groep mensen verzameld die trouw met haar meedansen, toneelspelen, mediteren en vooral: spelen. ‘Ik kom hier altijd blij vandaan!’

De veertigjarige Mathé doet inmiddels een halfjaar mee. ‘Ik liep een beetje vast in mijn werk en trok me terug. Dit is een mooie manier om wat meer onder de mensen te komen en wat spraakzamer te worden. Er is hier een gemoedelijke sfeer waar ik me veilig bij voel. Ik vind alles wel leuk om te doen, de ene keer is meditatie ontspannend en de andere keer verrassen we elkaar met toneelspel. Meestal krijg je een kleine basis die we improviserend uitbouwen. Je krijgt tegenspraak van je partner en daar moet je op reageren, dat zorgt regelmatig voor leuke situaties. Het is vaak lachen, gieren, brullen.’

Roos van 70 is ook ongeveer een halfjaar bezig. ‘Ik vind het nog wel een beetje moeilijk, ben nog wat zoekende. Een-op-een contact gaat goed, maar zo’n hele groep vind ik soms spannend. Maar dat is dus juist de bedoeling. Ik doe nog niet met alles mee, maar ik vind het ook leuk om te kijken. Het is voor mij een goede manier om te leren een plekje te krijgen in een groter gezelschap. Ik kom uit een grote familie waar het soms lastig is om ‘er tussen’ te komen.’

Maretty: ‘Ik denk dat toneel daarbij kan helpen. Je leert je bewust te worden van je plek in een groep en van daaruit met vertrouwen contact te maken. Dat thema zit er iedere dinsdag wel in. We willen genieten van ‘in contact zijn’ en spelen. Fouten maken hoort daarbij, we hoeven onszelf niet zo serieus te nemen. Wij noemen dat ‘stralend falen’. Doordat je jezelf en elkaar in de oefeningen tegenkomt, heb je er veel aan. Genieten staat voorop!’

Marianne slaat al negen jaar geen dinsdag over: ‘Ik probeer altijd te komen, het brengt me heel veel vrolijkheid. We beginnen altijd met dansen, dat is echt mijn ding! Aangezien ik druk ben is meditatie heel goed voor mij. Na afloop eet ik hier en ‘s middags doe ik weer wat anders.’

Maretty: ‘We hebben het er vaak met elkaar over wat het voor ons doet en wat het leuk maakt. Ik heb dit zelfde project in Zwitserland geïntroduceerd bij een rehabilitatiegroep. Ik vroeg toen aan de deelnemers hier wat zij dachten dat daar echt niet mocht ontbreken. Met hun inbreng ben ik daar ook begonnen.’

Hans is er voor de derde keer. ‘Wat ik fijn vind is het thuisgevoel, dat je niet raar wordt aangekeken. Ik zit in een mindere periode en dan is het heel fijn hier naartoe te kunnen. Soms moet ik wel een drempeltje over maar tot nu toe gaat het vrij aardig.’Maretty: ‘Tussen de deelnemers bestaan grote leeftijdsverschillen maar het gekke is dat dat helemaal wegvalt als wij met zijn allen spelen. We hebben het niet in de gaten dat er soms wel veertig jaar zit tussen de jongste en oudste. Iedereen is gelijk!’