Moeilijk en mogelijk schelen maar twee letters

Paulien is vrijwilliger houtbewerking bij het Steunpunt in Enkhuizen. ‘Leviaan zocht een man, maar gelukkig maakte het ze niet uit dat ik een vrouw ben!
‘Ik ben arbeidsongeschikt omdat ik hersenletsel heb opgelopen door een auto ongeluk. Daardoor moet ik mijn leven weer opbouwen en dat doe ik onder andere met vrijwilligerswerk. Ik vind het heerlijk om hier te komen en heb leuk contact met het personeel en cliënten.’

Van fijn naar grof
‘Ik maakte vroeger houten speelgoed voor mijn kinderen. Dat lukt me nu niet meer, want mijn fijne motoriek is niet zo goed. Daarom maak ik nu grovere dingen, zoals een groeimeter, een wandelwagen en houten letters en cijfers om neer te zetten. Ook maak ik hangertjes voor babykleertjes. Op het hangertje komt in het hout gebrand de maat te staan. Dat doet iemand anders, want dat lukt mij niet. Fantastisch dat het zo gaat hier!’

In de vingers hebben
‘Ik kom uit het onderwijs. Het is mijn kracht om iemand iets te leren en dat hoop ik weer meer uit te dragen. Daarvoor moet ik zelf het gereedschap weer goed in de vingers hebben. Die kans krijg ik volop. Er is hier van alles, van hout tot gereedschap. Ik wil een aantal voorbeelden maken waarmee ik aan anderen laat zien dat het niet ingewikkeld hoeft te zijn en dat je een moeilijkheid kunt ombuigen naar een mogelijkheid, het scheelt niet voor niets maar twee letters.’

Opbrengst
‘Ik voel me net als ieder ander en denk nog als voor het ongeluk. Toch moet ik opletten dat ik mijn evenwicht bewaar en dat ik stevig sta als ik iets oppak. Ik ga ook naar een dagbesteding voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Daar zie ik constant mijn beperkingen in anderen terug. Hier word ik minder met mezelf geconfronteerd. Het brengt me heel veel voldoening. Ik krijg er weer meer zelfvertrouwen van,  ik heb een doel en voel me nuttig.’